Heb jij dat nou ook.. dat het toch wel heel spannend is om glas te horen breken?
Of dat nu je flessen zijn die in de glasbak verdwijnen, of dat glas dat je uit je handen laat vallen?
Natuurlijk is het ook heeeel eng.. want je reageert gelijk op de rondvliegende glasscherven die echt niet veilig zijn.... en dan zeg je als alles goed is gegaan 'Scherven brengen geluk".. gewoon omdat je niet gewond bent geraakt.... of kan je je nog herinneren dat er een bal ergens door de ramen is gegaan.. de schrik.. het lachen.. de boze mensen.. ja gebroken ramen hebben zo hun eigen verhaal.
De ramen die je hier ziet zitten in een heel oud gebouw die nu als expositieruimte wordt gebruikt [van mediamatic.net] .. ik ben gefascineerd door het lijnenspel.. het doorsnede beeld dat er achter ligt als je van binnen naar buiten kijkt... de planken die ertegen aan zijn gespijkerd zijn om de kou en wind buiten te laten.. hoe zijn de ramen gebroken.. sommige zitten zo hoog.. is het gewoon ouderdom van het traliewerk waardoor het glas eruit viel.. was het de wind of storm en net als bij de verweerde muren ontstaat er een mystieke wereld van figuren en vormen.
Verder ben ik me er erg van bewust dat deze gebroken ramen een charme hebben.. gewoon omdat het een oud gebouw is dat tzt zal worden afgebroken...maar gebroken ramen ontstaan door rampen/ leegloop van wijken... kunnen hetzelfde beeld oproepen maar tegelijkertijd denk ik dan aan de ellende die erachter ligt..ramen zijn toch een bescherming tegen de buitenwereld.. tegen warmte, kou en regen, dus als ze kapot zijn... nee dat is niet fijn.. ze geven een wijk dan een verloederd gezicht met al die dichtgespijkerde ramen en dat is de andere kant van gebroken ramen...
Hier een kleine impressie.
Wie zei er toch ooit dat ze niet schrijven kon....
BeantwoordenVerwijderenPrachtige poëtische observaties maak je hier. En inderdaad heel bijzonder, oude muren, kapotte ramen. Ik heb -dankzij jou- een bezoek aan de expositie (en dus ook het gebouw) op mijn 'to do' lijstje gezet.