Hier de volgende pagina's uit mijn collageboek "Rusteloos moet ik zaaien..."
Ook nu weer heb ik vanuit tekst en beeld eigen Poëzie gemaakt.
Verhalen vertellers verbeelden het leven tussen leven en dood
tussen de werelden als ik mijn gedachten rust gun
alle dagen van de week...
geven en ontvangen
spelletjes spelen met je ware gezicht..
Liefste
werk op papier en stof en wat al niet meer
hoop en warmte voor de ziel
strijk neer en rust en hou vol
vergeet mij niet meer
in hemel gebeurd er niets
kom hier en laat het verleden los
droom en schep
schep en droom
keer op keer..
zoals water zijn eigen weg zoekt en schaduwen nalaat
komen mens en natuur samen
gedreven door beelden
ontdekt en her-ondekt
de wind huilt om mij
prikkelt mijn zintuigen
doorzichtigheid en schaduwbeelden
scherpe kanten om onduidelijk redenen
dans het leven met grandeur
recht zo die komt
stemmem, stemmen.luister, mijn hart, zoals eerder
slechts heiligen luisterden, door de grote wekroep
opgetild tot zij zweefden: zij echter bleven
knielen, de onmogelijken, als merkten zijn het niet:
zozeer luisterden zij. Niet dat van God
je stem zou kunnen verdragen. Hoor het waaien
de aanhoudende boodschap die zich in stilte vormt
( uit de 1e elegie)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten